W 1950 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło pierwszy międzynarodowy dzień – Dzień Praw Człowieka, który jest obchodzony 10 grudnia. Dzień ten ma na celu uczczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, uchwalonej przez Zgromadzenie Ogólne 10 grudnia 1948 r. W swojej rezolucji A/RES/423 (V) dotyczącej obchodów Dnia Praw Człowieka, Zgromadzenie Ogólne zaprosiło wszystkie państwa i organizacje międzynarodowe do obchodzenia tego dnia. Rezolucja ta wzywa do podejmowania zwiększonych starań promujących obchody tego dnia. Zgromadzenie Ogólne wezwało państwa członkowskie do opublikowania tekstu Deklaracji i do „spowodowania, aby Deklaracja była rozpowszechniana, pokazywana, czytana i objaśniana przede wszystkim w szkołach i innych instytucjach oświatowych, wszędzie bez względu na status polityczny kraju lub terytorium”.
Dla ułatwienia dostępu jak największej liczbie osób treść Deklaracji jest przekładana na różne języki świata. Witryna WWW ONZ zawiera 523 wersji językowych.
Na uchwaleniu Deklaracji zaważyły wydarzenia II wojny światowej. Kiedy zbrodnie nazistowskich Niemiec wyszły na jaw, uznano, że Karta Narodów Zjednoczonych jedynie ogólnie formułuje prawa człowieka, dlatego też na konferencji w San Francisco wysunięto propozycję utworzenia karty praw człowieka, której opracowaniem zająć się miała Komisja Praw Człowieka powołana przez Radę Gospodarczą i Społeczną. Prace rozpoczęły się w 1945 r.
Główne role w tworzeniu Deklaracji odegrali: Kanadyjczyk John Peters Humphrey (wówczas dyrektor Wydziału Praw Człowieka w Sekretariacie ONZ), Francuz René Cassin, Amerykanka Eleanor Roosevelt, Libańczyk Charles Malik oraz Chińczyk Peng-chun Chang.
